Niet-actieve leiding
Definitie
Een niet-actieve leiding is een leiding die geen vloeistoffen, gassen of elektriciteit transporteert, maar dient als bescherming of geleiding voor andere leidingen of kabels.
Omschrijving
Niet-actieve leidingen worden voornamelijk gebruikt om actieve leidingen (zoals waterleidingen, gasleidingen of elektriciteitskabels) te beschermen tegen externe invloeden zoals mechanische beschadigingen, corrosie of weersomstandigheden. Deze leidingen zijn vaak gemaakt van materialen zoals PVC, staal of beton, afhankelijk van de toepassing en de omgeving waarin ze worden geïnstalleerd.In de praktijk worden niet-actieve leidingen vaak toegepast in ondergrondse infrastructuur, zoals bij riolering, kabels voor telecommunicatie of elektriciteitsnetwerken. Ze kunnen ook worden gebruikt in gebouwen, bijvoorbeeld als mantelbuizen voor elektriciteitskabels. Een belangrijk aspect van niet-actieve leidingen is dat ze geen transportfunctie hebben, maar puur dienen als beschermend omhulsel.Onderhoud van niet-actieve leidingen is meestal minimaal, maar inspectie op beschadigingen of veroudering is wel belangrijk om de integriteit van de beschermde leidingen of kabels te waarborgen. Duurzaamheidsaspecten spelen een rol bij de materiaalkeuze, waarbij bijvoorbeeld gerecyclede materialen worden gebruikt om de milieubelasting te verminderen.Problemen kunnen ontstaan door slechte installatie, waardoor de beschermende functie niet optimaal is, of door veroudering van het materiaal, wat kan leiden tot scheuren of breuken. Een casestudy zou kunnen gaan over het gebruik van niet-actieve leidingen in een grootstedelijk gebied, waar de leidingen moeten voldoen aan strenge eisen voor duurzaamheid en veiligheid.
Vergelijkbare termen
Mantelbuis